Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych
Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych
Effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds
BARBARA MACKIEWICZ,LEOKADIA REZMERSKA
DOI: http://dx.doi.org/10.21784/IwP.2017.013
ISSN 2451-1846
Streszczenie:
Wstęp. Rana przewlekła to ubytek skóry powstający w wyniku procesu chorobowego czy urazu, który mimo leczenia zatrzymuje się na etapie stanu zapalnego i nie daje całkowitej odbudowy tkanek oraz podjęcia procesów fizjologicznych. Problem ran przewlekłych wiąże się ze wzrostem występowania chorób cywilizacyjnych. Owrzodzenia troficzne goleni czy z powodu miażdżycy naczyń lub niegojące się rany w zespole stopy cukrzycowej stanowią problem interdyscyplinarny w medycynie. Stosowanie terapii hiperbarycznej stanowi uzupełnienie standardowego postępowania w leczeniu ran przewlekłych, zgodnego ze strategią TIME i leczeniem choroby zasadniczej.
Cel. Celem badań była ocena skuteczności hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych.
Materiał i metody. Badaniami objęto 31 osób, które były pacjentami Centrum Hiperbarii Tlenowej i Leczenia Ran w Bydgoszczy. Badania wykonano w okresie od października 2016 roku do maja 2017 roku. Badanymi osobami byli pacjenci w wieku 21-80 lat, zarówno kobiety jak i mężczyźni. W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Techniką badań była ankieta. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety własnej konstrukcji.
Wyniki. Wyniki badań zostały poddane opracowaniu i analizie statystycznej, a następnie przedstawione graficznie w tabelach wraz z ich opisem.
Wnioski. 1. Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych nie zależy od płci, wieku, wykształcenia i stanu cywilnego osób badanych. 2 Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych nie zależy od aktywności fizycznej osób badanych. 3. Skuteczność hiperbarii ia rany przewlekłej u osób badanych.
Słowa kluczowe:
rana przewlekła, leczenie, hiperbaria tlenowa
Abstract:
Introduction. Chronic wound it is a loss of skin caused by morbidity process or wound which, although treated stops at the stage of inflammation, and does not give any chance of both full re construction of tissues and undertaking physiological processes. The problem of chronic wounds is connected with the increase of civilization diseases. Trophic ulcerations of tibia caused by vessels’ atherosclerosis or unhealig wounds connected with the syndrome of diabetic foot make an interdisciplinary problem in medicine. Employing hyperbaric therapy compliment standard procedures in treating chronic wounds in accordance with TIME strategy as well as with treating serious illness.
Aim. The aim of this research was the assessment of oxygen hiperbaria in chronic wounds treatment.
Material and methods. 31 patients of the Oxygen Hiperbaria and Wounds Treatment Centre in Bydgoszcz took part in this research. The research was carried from November, 2016 until May, 2017. The patients were people aged 21-80 years old, both women and men. The method of diagnostic survey was used in the research. Questionnaire was the tool for the survey.
Results. The results of the research were processed and then presented in tables and graphs along with their description.
Conclusions. 1. The effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds does not depend on represented sex, age, education or marital status of the patients. 2. The effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds does not depend on patients’ physical activities. 3. The effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds does not depend on the amount of time which has passed since the beginning of the onset of chronic wound in case of treated patients.
Keywords:
chronic wound, treatment, oxygen hiperbaria
Pełny tekst:
PDF 11-27
Bibliografia/Bibliography:
1.Paprocki J., Gackowska M., Pawłowska M., Woźniak A. Aktualne zastosowanie hiperbarii tlenowej. Medycyna Rodzinna. 2016;4:217-222.
2.Łatka U., Kuliński W., Knefel G., Sieroń A. Aktualny stan medycyny hiperbarycznej w Polsce. Polska Balneologia. 2009;1:7-15.
3.Walewska E., Ścisło L., Puto G., Klich M., Szczepanik A. Zastosowanie tlenu hiperbarycznego w leczeniu zespołu stopy cukrzycowej – doświadczenia własne. Leczenie Ran. 2016;13(2):46-47.
4.Kobielska E., Chrapusta A., Mudyna W. Wstępne wyniki leczenia tlenem hiperbarycznym zakażeń tkanek miękkich. Forum zakażeń. 2014;5(2):63-64.
5.Chrapusta A., Kobielska E., Mudyna W. Wstępna ocena zastosowania hiperbarii tlenowej w leczeniu przewlekłych ran goleni – doświadczenia własne. Leczenie Ran. 2014;11(4):175-176.
6.Kawecki M., Sieroń A., Glik J., Nowak M., Szymańska B., Knefel G. Rola hiperbarii tlenowej w leczeniu chirurgicznym troficznych owrzodzeń podudzi spowodowanych przewlekłą niewydolnością żylną. Balneologia Polska. 2006;3:150-155.
7.Ścisło L., Socha T., Walewska E., Puto G., Kłęk S., Szczepanik A., Czupryna A. Jakość życia pacjentów z owrzodzeniami żylnymi kończyn dolnych. Hygeia Public Health. 2015;50(1):149-154.
8.Duda-Raszewska B., Strojek K. Terapia hiperbaryczna w zespole stopy cukrzycowej. Lekarz. 2009;1,67-68.
9.Walewska E., Ścisło L., Puto G., Klich M., Szczepanik A. Zastosowanie tlenu hiperbarycznego w leczeniu zespołu stopy cukrzycowej – doświadczenia własne. Leczenie Ran. 2016;13(2):46-47.