Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków

  • Kategoria: 2-uncategorised
  • Odsłony: 40083

POZIOM WIEDZY NA TEMAT PROFILAKTYKI PRZECIWZAKRZEPOWEJ WŚRÓD PACJENTÓW Z MIGOTANIEM PRZEDSIONKÓW

The level of knowledge about thromboprophylaxis among patients with atrial fibrillation

ANNA EMILIA CHWALISZ, GRAŻYNA CHOJNACKA-KOWALEWSKA

ISSN: 2451-1846

DOI: http://dx.doi.org/10.21784/IwP.2020.014

Streszczenie:
Wstęp. We współczesnej terapii pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy należą do grupy szczególnie narażonej na udar mózgu, profilaktyczne leczenie przeciwkrzepliwe nabiera podstawowego znaczenia. Rozpoczęcie, a następnie właściwe monitorowanie długotrwałej terapii przeciwzakrzepowej, jest dla tej grupy chorych bardzo istotne. Stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, a co za tym idzie, zapewnia dłuższe przeżycie oraz uniknięcie trwałego kalectwa wśród chorych z migotaniem przedsionków.
Cel. Ocena poziomu wiedzy pacjentów z migotaniem przedsionków na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej na oddziałach wewnętrznych i kardiologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku.
Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 100 osób (63 mężczyzn i 37 kobiet) z rozpoznanym migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W celu oceny ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu w tej grupie chorych, zastosowano skalę CHA2DS2-VASc, a pytania dotyczące tych czynników umieszczono w ankiecie.
Wyniki. Z przeprowadzonych badan wynika, że u każdego pacjenta z rozpoznanym migotaniem przedsionków stosowana jest profilaktyka prze-ciwzakrzepowa w postaci doustnych antykoagulantów. Większość chorych stosuje leki nowej generacji (NOAC), niewymagające ustalania dawki na pod-stawie znormalizowanego wskaźnika INR. U 51% badanych stwierdzono utrwalone migotanie przedsionków. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w przedziale wiekowym 65–74 lat. Roczne ryzyko wystąpienia udaru mózgu u badanych wynosiło średnio 11%. W większości pacjenci prawidłowo odpo-wiadali na pytania dotyczące zasad postępowania podczas stosowania doust-nych leków przeciwzakrzepowych, czynników nasilających i osłabiających działanie tych leków oraz objawów ich przedawkowania. Nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomie wiedzy między badanymi kobietami a mężczyznami, natomiast większą wiedzą wykazali się pacjenci młodsi, lepiej wykształceni i deklarujący bardzo dobrą lub zadowalającą sytuację materialną.
Wnioski. Badanie wykazało, że poziom wiedzy pacjentów, na temat profilak-tyki przeciwzakrzepowej w migotaniu przedsionków, jest na dobrym poziomie i odpowiada aktualnej wiedzy medycznej.

Summary:
Introduction. In modern therapy of patients with atrial fibrillation, which belongs to the group particularly at risk of stroke, prophylactic anticoagulation is of primary importance. The initiation and subsequent proper monitoring of long-term anticoagulation therapy is very important for this group of patients. The use of oral anticoagulants significantly reduces the risk of ischemic stroke, and thus ensures longer survival and avoidance of permanent disability among patients with atrial fibrillation.
Aim. Assessment of the level of knowledge of patients with atrial fibrillation on thromboprophylaxis in internal departments and cardiology of the Provin-cial Specialist Hospital in Włocławek.
Materials and methods. The study group consisted of 100 people (63 men and 37 women) with diagnosed atrial fibrillation, taking oral anticoagulants. The research tool was the author's questionnaire. To assess the risk of ischem-ic stroke in this group of patients, the CHA2DS2-VASc scale was used and ques-tions about these factors were included in the survey.
Results. Studies show that anticoagulant prophylaxis in the form of oral anti-coagulants is used in every patient with diagnosed atrial fibrillation. Most pa-tients use new generation drugs (NOAC) that do not require dose adjustment based on a normalized INR. Persistent atrial fibrillation was found in 51% of the patients. The most numerous group were patients in the 65-74 age range. The annual risk of stroke in my subjects was on average 11%. In most cases, patients correctly answered questions about the rules of conduct when using oral anticoagulants, factors that increase and weaken the effects of these drugs and the symptoms of their overdose. There were no significant differences in the level of knowledge between the women and men studied, while younger, better educated patients who declared a very good or satisfactory material situ-ation showed more knowledge. Conclusions. The study showed that the level of patients' knowledge about antithrombotic prophylaxis in atrial fibrillation is at a good level and corresponds to current medical knowledge.

Słowa kluczowe:
migotanie przedsionków, profilaktyka przeciwzakrzepowa, terapia, doustne antykoagulanty, poziom wiedzy, ryzyko udaru mózgu

Keywords:
atrial fibrillation, anticoagulant prophylaxis, therapy, oral anticoagulants, level of knowledge, risk of stroke

Pełny tekst:
PDF 24-53

Bibliografia/Bibliography:
1. Zapolski T., Wysokiński A. Znaczenie migotania przedsionków w powstawaniu zatorowości systemowej. Pol. Prz. Kardiol. 2010; 12(1):45–54.
2. Duda B., Szumowski Ł., Walczak F. Leczenie przeciwzakrzepowe w migota-niu przedsionków a czynniki zagrożenia udarem. Forum Medycyny Ro-dzinnej. 2011;5(3):222–228.
3. Życińska K., Borowiec A. Wytyczne ESC dotyczące leczenia migotania przedsionków w 2016 roku, opracowane we współpracy z EACTS. Kardio-logia Polska. 2016;74(12):1359–1443.
4. Wożakowska-Kapłon B., Gorczyca-Michta I., Filipiak K., Siebert J. Prewencja powikłań zakrzepowo-zatorowych u chorych z migotaniem przedsionków – propozycja algorytmu dla lekarzy rodzinnych. Forum Med. Rodz. 2013;7(1):1–15.
5. Jaxa-Chamiec T., Budaj A. Nowe kierunki badań nad profilaktyką powikłań zatorowych u chorych z migotaniem przedsionków. Udział kliniki Kardio-logii CMKP w wieloośrodkowych badaniach klinicznych. Post. Nauk Med. 2010;23(12):905–909.
6. Lomper K., Rycombel A., Uchmanowicz I. Przestrzeganie i zastosowanie się do leczenia antykoagulacyjnego oraz antyarytmicznego pacjentów z migotaniem przedsionków. Chor. Serca Naczyń 2014;11(4): 230–237.
7. Kubica A., Ratajska A., Sinkiewicz W. Przyczyny złej współpracy lekarz – pacjent w terapii przewlekłej. Folia Card. Exc. 2010;5:78–83.
8. Kardas P. Polskiego pacjenta portret własny. Raport o przestrzeganiu zale-ceń terapeutycznych przez polskich pacjentów. Fundacja na rzecz Wspiera-nia Rozwoju Polskiej Farmacji i Medycyny. Starogard Gdański 2010:2–40.
9. Gorczyca-Siudak D., Siudak Ł., Mosiewicz J. Poziom wiedzy na temat profi-laktyki przeciwzakrzepowej antagonistami witaminy K wśród pacjentów z migotaniem przedsionków. Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu. 2016;22(1):33–39.
10. Korzonek M., Zembik M. Wiedza chorych na temat zagrożeń wynikających z przyjmowania leków przeciwzakrzepowych i antyagregacyjnych ze wska-zań kardiologicznych. Pom J Life Sci 2015;61 (4):448–453.
11. Sawicka-Powierza J., Rogowska-Szadkowska D., Ołtarzewska A.M., Chlabicz S. Czynniki wpływające na działanie doustnych antykoagulantów. Interakcje z lekami i pożywieniem. Pol Merkuriusz Lek. 2016;24(143):458–462.
12. Broda G., Kurjata P., Piwońska A.: Wieloośrodkowe Badanie Stanu Zdrowia Ludności. Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Warszawa 2010:1–5.

Drukuj